Kerstin Baudis
Kerstin Baudis zajmuje się sztuką instalacji, tworzy obiekty, obrazy, grafiki i rysunki. Mieszka i pracuje w Schöneiche bei Berlin. Urodzona w 1956 roku w Berlinie. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Lipsku.
Ważniejsze osiągnięcia artystyczne:
2024 – rezydencja artystyczna, Akademie für Suffizienz, Reckenthin; udział w wystawie, Galerie IGB, Berlin,
2023 – kuratorstwo/instalacja/wystawa „Menschen machen Landschaft” (Ludzie tworzą krajobraz), Przedstawicielstwo UE Brandenburgii w Brukseli; Mikro Mix lll, Produzentengalerie M, Poczdam
2022 – moduł targowy Muzeum Oderbruch w Altranft; „Märchenwald” (Bajkowy las), instalacja w kolumnadzie parku zdrojoego w Bad Saarow,
2021 – stypendium MWFK od kraju związkowego Brandenburgia,
2020 – wystawa w ratuszu w Schöneiche,
2019 – „Proces rozwoju krajobrazu”, sympozjum w zamku Beeskow
Od 2009 r. członkini Endmoräne – Kobiety – Artystki z Brandenburgii i Berlina (stowarzyszenie), udział w letnich warsztatach, a także instalacje w zamku Prötzel i klasztorze Neuzelle, Seelow.
Ka Bomhardt
2020/21 stypendium „Neustart Kultur”, Fundacja Kunstfond
2022 „Lebensraum”, pierwsza nagroda w konkursie „Sztuka w architekturze”, Malteser Campus Hamburg Wilhelmsburg, kościół św. Maksymiliana Kolbego
2014 stypendium projektowe, Fundacji Kone Saari Residence Finlandia
2012 stypendium Fundacji Art Fund, Bonn
2006-2008 stanowisko nauczycielskie w Berlin-Weißensee School of Art
2006 pobyt roboczy na wyspie Sylt, Syltquelle
2005 pobyt roboczy w Villa Serpentara, Olevano, Włochy, Akademia Sztuk Pięknych w Berlinie
2002 stypendium w Domu Artystów Lukasa Fundacji Kultury, Ahrenshoop
1997 stypendium Senatu ds. Nauki, Badań i Kultury, Berlin
1994 Niemiecka Nagroda Artystyczna Volks- und Raiffeisenbanken
1994 stypendium od Fundacji Kultury, Berlin
1991-93 stypendium studyjne od Towarzystwa Karla Hofera, Berlin
1991 udział w programie profesjonalizacji artystów Goldrausch
Od 1988 liczne wystawy, a także kilka projektów „sztuka w architekturze”. Mieszka i pracuje w Berlinie
1983-90 studia magisterskie na Uniwersytecie Sztuki
Urodzona w Hamburgu w 1962 roku.
Monika Czarska
„Ogromne znacznie ma dla mnie koncept. Moje prace cechuje synteza myśli, symetria, oszczędna kolorystyka, minimalizm i geometria. Tworząc, analizuję pojęcie, o którym chce opowiedzieć. Rozbijam je na części pierwsze i nadaje im formę. Rozczłonkowane aspekty danego pojęcia zamieniam w symbole.”
Monika Czarska tworzy obiekty malarskie, instalacje i prace site-specific. Absolwentka Wydziału Grafiki i Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. W 2016 roku otrzymała nagrodę Prezydenta Miasta Szczecina na 25. Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego za obrazy Yes, No, Maybe. W 2018 roku z wyróżnieniem obroniła doktorat w Akademii Sztuk Pięknych imienia Władysława Strzemińskiego w Łodzi. Od 2019 roku jest adiunktem na Wydziale Technologii Materiałowych i Wzornictwa Tekstyliów Politechniki Łódzkiej. Brała udział w Festiwalu Sztuki Abstrakcyjnej LAAF_TeoriaMnogości (2024).
Wybrane wystawy indywidualne:
Grafika i malarstwo, Galerie Salustowicz, Bielefeld, Niemcy (2007), Skutki, 6 dzielnica, Łódź (2014), WARTOŚĆ. Awers-rewers, Galeria Imaginarium, Łódź (2015), U, Galeria Imaginarium, Łódź (2017), Punkt//Linia//Płaszczyzna, CiNS, ASP, Łódź (2018); Vis-a-vis, Galeria Wschodnia, Łódź (2023), PRYZMAT, Galeria S35, Łódź (2024), szept/whisper, Galeria Remedium, Łódź (2025)
Wybrane wystawy zbiorowe:
Złap oddech sztuki, Galeria WY, Łódź (2024); kobieTY/woMEn, POSK Gallery, Londyn (2024); Trudny teren, Galeria Olimpus, Łódź (2025)
fot. Izabela Maciejewska
fot. Zbigniew Olszyna
fot. @Hawa
Alicja Kujawska
Z wykształcenia etnolożka i antropolożka kultury. Autorka programu Antropologia wizualna dla etnologów (w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika i Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi) i Antropologia dizajnu dla studentów kierunku projektowanie (Akademii Pedagogicznej w Krakowie). Współpracowała z Uniwersytetem Śląskim w Cieszynie, Uniwersytetem Mikołaja Kopernika, Centrum Sztuki Patio, World Crafts Council, Texi i Textilmagazine, Świetlicą Krytyki Politycznej. We współpracy z Zamkiem Cieszyn zainicjowała międzynarodowe warsztaty dla dizajnerów Wool Design in Carpathians. Inicjatorka polskiej edycji Art+Feminism dla Wikipedii. Redaktorka tekstów naukowych i popularno-naukowych.
Wystawa indywidualna
„Anarchosyndykaliści”
Wystawy zbiorowe:
„MatriarchArt”, „Demon we mnie”, oraz wraz z grupą artystek Frakcja: Rebelle, Plexus, Łącze, Akcja*Frakcja*Libacja, Dziennik Frakcji, ABGEFAHREN, Wybór, 66 Dni, Szary koniec, Siostry Kafki, Plaża żeńska, Artystka_artystce, Wspólnota (nie)ludzka.
Interesuje się dizajnem, XVIII-wiecznym haftem i soft sculpture.
Kadr z dokumentu pod tym samym tytułem z roku 2023.
Instalacja, tekstylia, haft.
Instalacja zrobiona przy Naszym Ogródku im. Dereka Jarmana w Krakowie podczas festiwalu sztuki Krakers w 2024 roku. Archiwum grupy Frakcja wydrukowane na tiulu.
Roksana Kularska-Król
Roksana Kularska-Król dr sztuki, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Artystka intermedialna. Tworzy projekcje (wideo art, vj-ing) do spektakli, koncertów i performance’ów. W swojej praktyce artystycznej porusza się pomiędzy malarstwem, fotografią, wideo, instalacją, performance.
W roku 2014 i 2022 otrzymała Stypendium Artystyczne Miasta Łodzi. Otrzymała dwukrotnie Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2017, 2020). W 2025 otrzymała stypendium z Funduszu Popierania Twórczości ZAiKS.
Wraz z mężem Sebastianem tworzy duet artystyczny robosexi. Obszary ich działań to: obiekt, instalacja, video, performance.
Członkini grupy artystek Frakcja oraz Stowarzyszenia Sztuka i Dokumentacja.
Adiunktka w Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi.
Anka Leśniak
Artystka i badaczka, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi (2004) oraz Historii Sztuki ukończonej na Uniwersytecie Łódzkim (2003), wykładowczyni w Katedrze Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku. Zajmuje się m.in. sztuką site-specific, video oraz performance. Bliskie jej są zagadnienia feministyczne oraz sztuka w przestrzeni publicznej. W swoich performatywnych realizacjach podejmuje tematy związane z pamięcią, „symboliczną re-konstrukcją”, herstorią, tożsamością etniczną, kulturową, migracją i językiem. Jej prace były prezentowane w ponad stu na wystawach w Polsce i za granicą. W 2019 roku otrzymała stypendium OeAD (Austrian Agency for International Cooperation in Education and Research). Od 2019 członkini TFR Archive. Artystka na co dzień związana jest z Łodzią i Gdańskiem. Członkini grupy artystek Frakcja oraz Seminarium Feministycznego.
Angela Lubič
Angela Lubič – mieszka i pracuje w Berlinie. Tworzy instalacje, obiekty, rysunki, sztuka w przestrzeni publicznej.
W latach 1978–81 studiowała reklamę i wzornictwo na Uniwersytecie Nauk Stosowanych (dyplom projektanta), w latach 1985–1991 odbyła studia magisterskie na Uniwersytecie Sztuk Pięknych w Berlinie.
1993 stypendium zawodowe Departamentu Senatu ds. Kultury w Berlinie, 1995 stypendium zawodowe Fundacji Kulturfonds w Berlinie,
1996 Projekt artystyczny Goldrausch w Berlinie,
2002 Stypendium Katalogowe Administracji Senatu ds. Nauki, Badań Naukowych i Kultury w Berlinie,
2006 Stypendium na podróż na program „mobile Raumeinheit”, Węgry.
Od 2002 roku bierze udział w konkursach na realizacje sztuki w przestrzeni publicznej.
2013 rezydencja artystyczna Kunstverein, Frankfurt nad Odrą,
2013 udział w Międzynarodowej Wystawie Sztuki Współczesnej Open-ART Örebro, Szwecja,
2014 Stypendium Fundacji Kone Saari Residence, Finlandia,
2017 Rezydencja artystyczna NES Island,
2018, 2020, 2023, 2025 International Art Camp Erdöszölö, Węgry,
2020 Stypendium Specjalnego Programu Wsparcia
2020/21 Fundacja Kunstfonds Bonn,
2022 Stypendium NEUSTART KULTUR „Digital Mediation Formats”.
Od 1991 realizuje wystawy w Niemczech i za granicą,
od 2020 liczne konkursy i realizacje dotyczące sztuki w przestrzeni publicznej,
od 2010 członkini Stowarzyszenia Endmoräne – Künstlerinnen w Brandenburgii i Berlinie,
od 2019 członkini IKG – Międzynarodowego Komitetu Artystów.
Aurelia Mandziuk-Zajączkowska
Doktora habilitowana w dziedzinie sztuki. Artystka, kuratorka i animatorka sztuki. Absolwentka ASP w Łodzi. Zajmuje się tkaniną, tworzy obiekty i instalacje z pogranicza wielu dziedzin sztuki. Jej prace prezentowano na 15. wystawach indywidualnych w Polsce i Niemczech oraz ponad 150 wystawach w Europie, USA i Azji. Wieloletnia współredaktorka pisma Text i Textile. Współzałożycielka i wieloletnia Prezes polskiego oddziału World Crafts Council. Założycielka i wieloletnia dyrektorka PATIO Centrum Sztuki w Łodzi. Współzałożycielka i Prezes Stowarzyszenia Sztuka i Dokumentacja. Współzałożycielka i członkini grupy artystek Frakcja. Pracuje w Akademii Sztuki w Szczecinie.
Beata Marcinkowska
Dr habilitowana w dziedzinie sztuki. Prodziekana Wydziału Sztuk Pięknych Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi, gdzie prowadzi zajęcia dydaktyczne. Realizuje własne projekty artystyczne – obiekty, instalacje, w których eksploruje zagadnienia związane z ciałem, kobiecością, archetypem Wielkiej Matki, rolami kulturowymi przypisanymi płci biologicznej, oraz relacjami z drugim człowiekiem. Bierze udział w wystawach indywidualnych i zbiorowych oraz akcjach artystycznych, działaniach transmedialnych i site specific w Polsce i zagranicą. Projektuje i prowadzi warsztaty artystyczne i edukacyjne dla dzieci, młodzieży i dorosłych. m.in. w latach 2017 – 2020 zrealizowała autorski projekt Przytul sztukę – warsztaty dla mamy z dzieckiem w Specjalistycznym Ośrodku Wsparcia dla Ofiar Przemocy w Rodzinie w Łodzi. Jest autorką licznych publikacji, w tym podręczników i ćwiczeń do plastyki dla dzieci i młodzieży wydanych przez WSiP i Wydawnictwo Szkolne PWN. Członkini grupy Frakcja, Polskiego Komitetu Międzynarodowego Stowarzyszenia Wychowania przez Sztukę InSEA oraz Stowarzyszenia Sztuka i Dokumentacja.
Barbara Müller
Barbara Müller urodziła się w 1962 roku w Zwickau w Saksonii (ówczesnych Niemczech Wschodnich). Od 2001 roku mieszka i pracuje w Berlinie. Jej różnorodna praktyka artystyczna obejmuje instalacje, rysunki, malarstwo, tkaniny i filmy wideo.
WYKSZTAŁCENIE
Sztuka tekstylna/malarstwo/projektowanie graficzne na Uniwersytecie Sztuki i Projektowania Burg Giebichenstein w Halle/Saale (dyplom w 1995 r.). Magister sztuki, sztuka w kontekście na Uniwersytecie Sztuki w Berlinie, Institut für Kunst im Kontext (ukończone w 2007 r.).
STYPENDIA
Fundacja Kunstfonds (2020, 2022); VG Bild-Kunst (2021); stypendium kraju związkowego Saksonia-Anhalt.
Stypendia rezydencyjne w Künstlerhaus Schloß Wiepersdorf (D) (2003) oraz w Cité des Arts Paris
WYSTAWY/INTERWENCJE PUBLICZNE (WYBRANE)
Volkspark Wuhlheide, Berlin; Galerie Oscar e.V. Chemnitz; 4D-Projektstandort, Lipsk; Gästehaus w parku Georgium, Dessau; Baeckerei Moabit, Berlin; Galerie Axel Obiger, Berlin; Kunstverein Neukölln e.V., Berlin; Pap and Papir Festival, Vejle (DK); Marzahner Promenade, Berlin; Galerie im Kiez, Schwedt (G); glue by DAG Berlin (G); Kunstquartier Bethanien, Berlin (G); KN_Space for Art in Context, Berlin (G); LageEgal, Berlin (G); Gallery KOBRO, Łódź (PL)(G).
Projekty artystyczne site-specific ze Stowarzyszeniem Endmoräne od 2016 r.
Dorothea Neumann
Dorothea Neumann urodziła się w 1950 roku w Lüdinghausen w Westfalii. Studiowała historię sztuki i malarstwo na Uniwersytecie w Osnabrück.
Artystka opisuje ideę swojej twórczości w słowach:
„Interesuje mnie sam proces twórczy, który obejmuje zarówno zbiegi okoliczności, jak i świadome decyzje, a także błędy i eksperymenty. Ukończona praca służy jako dokument wszystkiego, co wydarzyło się w trakcie twórczej podróży. Nie przedstawiam rzeczywistości; raczej ta rzeczywistość wyraża się poprzez same obiekty. Forma, kolor i materiały powinny same być komunikatem. W proces ten włączam znalezione przedmioty, materiały z recyklingu, metal, szkło i wyrzucone przedmioty codziennego użytku – relikty minionej rzeczywistości. Uwolnione od ich pierwotnych funkcji i znaczeń, łączę te elementy z kolorami i innymi materiałami, tworząc coś nowego.”
Stypendia i rezydencje:
2017 Pałac Wiepersdorf,
2013 Międzynarodowe Spotkania i Wystawa Artystów – Góra św. Anny/Polska,
2010 Stowarzyszenie Sztuki Schwedt, 2008 Galerie B Frankfurt nad Odrą,
2003 i 2001 plener w Senftenberg/dkw Cottbus, 2000 Dom Artystyczny Strodehne.
Od 2007 roku coroczny udział w wielotygodniowych projektach artystycznych Stowarzyszenia Endmoräne w opuszczonych miejscach w Brandenburgii.
Marta Ostajewska
Performerka, doktor sztuk pięknych, redaktor naczelna magazynu artystyczno-naukowego „Powidoki” (2018-2021). Absolwentka Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych (KASK) w Gandawie (Performance Art) oraz Filologii Polskiej (Teoria Kultury) na Uniwersytecie Łódzkim. Brała udział w wielu międzynarodowych projektach i festiwalach (m.in. RIAP w Kanadzie, rezydencja artystyczna w Danii „Human Hotel: Kopenhagen”, IMAGINARIUS w Portugalii, BIO50 w Lublanie, PAB OPEN 2015, PAB OPEN 2017 w Bergen, Międzynarodowy Festiwal Sztuki Akcji INTERAKCJE w Piotrkowie Trybunalskim, Festiwal PULS Literatury w Łodzi, Performance Art Festival streifen w Görlitz). Otrzymała stypendium z budżetu MKiDN (2014) oraz stypendium artystyczne Prezydenta Miasta Łodzi (2014). Publikuje, bierze czynny udział w międzynarodowych konferencjach dotyczących site-specific (m.in. ESAP w Porto (2014), IFTR 2018 w Belgradzie, IFTR 2024 w Manilii, czy Performing Space (2024) w Atenach). Interesuje ją performance, świat ukryty, dekolonizacja przestrzeni, ciał i relacji oraz nowy materializm.
Patricia Pisani
Jej główne obszary działalności to projekty site-specific i konceptualne w przestrzeni publicznej oraz sztuka w architekturze, instalacje o treści politycznej i/lub historycznej, a także obiekty artystyczne. Punktem wyjścia dla projektów Artystki jest analiza miejsca, zarówno jego historii, jak i obecnej sytuacji, a także architektury w jej aspektach przestrzennych, materiałowych, semantycznych i atmosferycznych. Wykorzystuje różnorodne techniki i materiały, aby artystycznie przedstawić złożoną ideę lub rekontekstualizować dostępne komercyjnie obiekty, aby nadać im nowe znaczenie.
Patricia Pisani urodziła się w 1958 roku w Buenos Aires w Argentynie. Studiowała rzeźbę w Academia Superior de Bellas Artes w Buenos Aires w Argentynie. Studia podyplomowe z zakresu sztuk pięknych w Państwowej Akademii Sztuk Pięknych w Stuttgarcie w latach 1990-93. Od 1993 roku mieszka i pracuje w Berlinie jako artystka freelancerka. Prowadzi zajęcia dydaktyczne na UDK Berlin i Uniwersytecie Weissensee. Członkini komisji ds. sztuki w przestrzeni miejskiej w Berlinie, Stowarzyszenia Endmoräne, a także Zrzeszenia Zawodowego Artystów Wizualnych w Berlinie BBK Berlin oraz Niemieckiego Stowarzyszenia Artystów.
Susanne Pittroff
Laureatka licznych stypendiów i nagród w Niemczech i za granicą. Jej główne obszary zainteresowań artystycznych to instalacje, rzeźba, projekty site specific, sztuka w przestrzeni publicznej, a także projekty artystyczne i kuratorskie. Między innymi interdyscyplinarne prace artystyczne, takie jak Tuchfühlung – Stay in touch, niemiecko-polski projekt sztuki pocztowej realizowany podczas pandemii (2021/22).
Ważniejsze realizacje:
2024 ślady, wystawa indywidualna, Galerie Francoise Heitsch.
2024 instalacja …an einem Tisch, HP8 Gasteig, Monachium.
2022 Anatol France, Maison d’artiste, St. Raphael, Galerie Francoise Heitsch.
2021/22 Siostry Kafki, Centrum Dialogu, Łódź, z Grupą Frakcja, „Tuchfühlung” – pozostań w kontakcie, Kunst im öffentlichen Raum, premiera książki i wystawa w Kulturreferat München, Price KiöR, „Florentina”, rzeźba w centrum Monachium.
2020 Reflections, Galeria Francoise Heitsch, Monachium, „touchable” Götzendämmerung, Haus der Kunst Monachium, KVD.
2019 O: K: Vector, wkład do książki, Monachium, Nowy Jork, Kunstverein Monachium, Trinkgeld, instalacja pokojowa w galerii miejskiej Dachau, Trust Me, Haus der Kunst Monachium, KVD.
2019 „Sweet Promise” instalacja w kanale, Nordheide, Monachium, „trust Me” Haus der Kunst Monachium, KVD.
